still ill

Σάββατο βράδυ,Κυριακή πρωί

Γρήγορα ήρθε απόψε το βράδυ.Όχι πως συνέβη κάτι ιδιαίτερο για να υπογραμμίσει την έννοια του ασυνήθιστου.Ίσα-ίσα,το αντίθετο.Όλα κύλησαν όπως κάθε φορά.Το αλκοόλ αλάφρυνε και πάλι το στήθος και τα βήματα στους ίδιους δρόμους.Αυτούς που συνεχίζουν να μου διηγούνται ιστορίες ανθρώπων που συμπαθώ,ανθρώπων που αναζητούν λάθρα αυτό που κάποιοι άλλοι έχουν βρει ως ελπίδα και παρηγοριά τους.
Και για μια ακόμα φορά το βλέμμα παγιδευμένο σ'ένα παιχνίδι με τη μνήμη.
Καλοκαιριάτικα απογεύματα,ο ζεστός αέρας πάνω από τη θάλασσα,παγωμένα φραπεδάκια και γέλια.Και η αίσθηση του παντοτινού να σε ξεγελά.
Άραγε απόψε,τί θα μπορούσε να με εξαπατήσει;Μήπως η μικρογραφία της κοινωνίας της αφθονίας την οποία απαρτίζουν όλοι αυτοί που συρρέουν αγεληδόν στη γειτονιά;Πιο κάλπικοι και απ'το φλουρί της βασιλόπιτας,αναλώνονται στην προσπάθεια εκμαίευσης ενός προκατασκευασμένου ερωτισμού,κάτι σαν το σφίξιμο στην τουαλέτα.Τα γερόντια του Muppet show πιθανόν να με θεωρούσαν φίλο τους.Γελάω χαιρέκακα,συνειδητοποιώντας την μικρότητα μου.Από ένα ηχείο οι αγαπημένες κιθάρες των interpol με επιβεβαιώνουν:a time to be so small.Έχει ψύχρα,ανοίγω το βήμα και προσπερνώ τον εσμό,δίχως να υψώσω τα μάτια.Όταν απομακρύνθηκα,στάθηκα για λίγο να κάνω ένα τσιγάρο.Η καύτρα έκαιγε σαν φλόγα από κερί."Θεέ μου,συγχώρεσε τους λιπόψυχους",ψέλλισα."Την αδυναμία και το παράπονο για όλα αυτά που είχαν και έχασαν,για όλα αυτά που υπήρξαν και ξέχασαν".
Σε λίγο χαράζει.Γρήγορα έφυγε απόψε η νύχτα.

posted by still ill @ 2:40 PM